Właściwości lecznicze majeranku. Maść majerankowa do walki z katarem. Majeranek zawiera olejek eteryczny, w którym znajdują się substancje regulujące trawienie. Napar z majeranku jest skuteczny w leczeniu biegunki, ma też właściwości uspakajające. Maść majerankowa łagodzi katar. Olejek majerankowy sprawdzi się przy infekcjach Warto również zrobić maść propolisową samodzielnie ze względu na niższe koszty. Składniki potrzebne do produkcji maści propolisowej są łatwo dostępne i zazwyczaj tańsze niż gotowe produkty. Dodatkowo, przygotowanie maści samodzielnie pozwala na zaoszczędzenie kosztów związanych z opłatami za markę i dystrybucją. Maść biała jest łagodniejsza i delikatniejsza w swoim działaniu. Z jej składu usunięto też olejek goździkowy, co prawdopodobnie przesądziło o tym, że jest łagodniejsza. Maść czerwona natomiast jest mocniejsza i silniejsza. Bardziej też rozgrzewa. Ogólnie maść tygrysia działa najpierw chłodząco, a potem rozgrzewa. terpeny, kwasy tłuszczowe i aromatyczne. Dzięki nim maść propolisowa ma działanie: przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze, przeciwpasożytnicze, a są doniesienia, wedle których również antynowotworowe. Oprócz maści propolisowej, kit pszczeli dostępny jest też w formie wyciągów, kropli, tabletek, a nawet jako 6-9 minut. Zastosowanie nawozów rozpuszczalnych w wodzie, łączące podlewanie z nawożeniem sprawia, że rośliny szybciej przyswajają niezbędne składniki odżywcze. Nawóz płynny nowej generacji SUBSTRAL Pomidoro o optymalnie zbilansowanym składzie, ułatwia uprawę i pielęgnację wymagających pomidorów, dla których właśnie Kwiat muszkatołowy jest znaną i cenioną przyprawą. Posiada wyjątkowy, subtelny smak i aromat. To jeden z darów muszkatołowca (obok słynnej gałki muszkatołowej) i choć jego cena nie jest mała, w żadnym wypadku nie przeszkadza to jednak amatorom niezapomnianych smaków. Poza tym - kwiat muszkatołowy ma szczególe znaczenie w lecznictwie i przemyśle farmaceutycznym. Przepis na napar z podagrycznika. Składniki. 1 łyżka świeżych liści podagrycznika lub 1 łyżeczka suszu; 1 szklanka wrzącej wody; Przygotowanie. 1. Liście lub susz przełożyć do kubka. 2. Wlać wrzątek i parzyć pod przykryciem 15 minut. 3. Wypić od razu. Jak zrobić ocet z podagrycznika pospolitego? Z zioła można zrobić ocet. Ave6l. Podagrycznik jest pospolitą rośliną, znaną zapewne dobrze przez każdego ogrodnika i zielarza. Dla tych pierwszych stanowi bardzo uciążliwy i trudny do wyplenienia chwast. Dla drugich zaś to roślina, która posiada niezwykłą uzdrawiającą moc. Kto ma rację? Oczywiście — jedni i drudzy. Co zatem powinniśmy wiedzieć o podagryczniku oraz, jak go stosować w leczeniu popularnych schorzeń? Przeczytajcie i dowiedzcie się więcej. Podagrycznik pospolity jest rośliną bardzo żywotną i szybko rozprzestrzeniającą się za pomocą kłączy. Spotkamy ją niemal wszędzie – na terenach zacienionych i wilgotnych, w lasach, zaroślach, przy drogach. W ogrodach zaś podagrycznik najczęściej rośnie w pobliżu ogrodzeń, a także w uprawach rolniczych. Podagrycznik odrasta nawet z niewielkiej części kłącza, dlatego bardzo szybko się rozprzestrzenia, tworząc zwarte połacie. Z tego względu właśnie stanowi utrapienie ogrodników, którym bardzo ciężko jest całkowicie usunąć niechcianą roślinę. Podagrycznik w zielarstwie Dla każdego zielarza podagrycznik stanowi bardzo cenny surowiec o niezwykłych właściwościach prozdrowotnych. Już nazwa zarówno polska, jak i łacińska zdradzają lecznicze właściwości podagrycznika (Aegopodnium podagraria). Podagraria znaczy bowiem „leczący podagrę”. Również angielska nazwa tego roślinnego leku mówi o jego właściwościach — Goutweed oznacza ziele artretyzmu. Inna popularna ludowa nazwa — Gerard’s Herb oznacza ziele św. Gerarda, który jest patronem osób cierpiących z powodu chorób reumatycznych. Podagrycznik lekiem na artretyzm i podagrę Ziele podagrycznika stosowane w postaci wyciągów wodnych (naparu) działa silnie przeciwzapalnie i przeciwreumatyczne. Przyczyny podagry tzn. dny moczanowej i chorób reumatycznych związane są z odkładaniem się w stawach człowieka kryształków soli kwasu moczowego. Regularnie stosowany napar z ziela podagrycznika zwiększa usuwanie tych soli z organizmu. Dzięki takiemu działaniu nie tylko łagodzi objawy bólu stawów i ich sztywność. Zwalcza także przyczynę choroby. Podagrycznik działając przeciwzapalnie, zmniejsza stany zapalne w obrębie stawów, również łagodząc objawy. Ponadto wpływa regulująco na procesy przemiany materii, będące przyczyną choroby. Może więc być również stosowany w celu zmniejszenia ryzyka nawrotu objawów. Naturalny sposób na oczyszczanie organizmu Podagrycznik ma silne właściwości oczyszczające. Usuwa z organizmu zbędne produkty przemiany materii i działa odtruwająco. Wpływa również oczyszczająco na wątrobę. Dlatego też jest polecany do stosowania w czasie terapii oczyszczających, dla osób odchudzających się. Powinny go stosować osoby, które stale przyjmują leki syntetyczne. Działa on wówczas jako środek wspomagający i odtruwający. W terapiach oczyszczających można stosować napar z podagrycznika. Bardzo skuteczny będzie także sok ze świeżych liści podagrycznika. Możemy go wykonać samodzielnie lub kupić w sklepach zielarskich albo w aptece. Od kilku lat bardzo popularne także stało się używanie świeżych, młodych liści podagrycznika. Zrywane są wiosną (w maju) i stosowane jako dodatek do sałatek warzywnych. Inne zastosowania podagrycznika Liście i ziele podagrycznika stosowane w postaci herbaty wpływają również korzystnie na pracę przewodu pokarmowego. Poprawiają trawienie. Polecane są w zaburzeniach funkcjonowania jelit, biegunkach i zaparciach. Działają jako środek regulujący. Świeże, jak i suszone ziele podagrycznika w postaci naparu lub soku polecane jest na problemy skórne. Pomaga w leczeniu trudno gojących się ran, owrzodzeniach, oparzeniach, a także na użądlenia i ukąszenia owadów. Jako roślina o właściwościach moczopędnych i oczyszczających będzie także łagodziła trądzik oraz zmniejszała obrzęki. Nauka o podagryczniku Podagrycznik wykorzystywany jest w medycynie ludowej od wieków. Jego stosowanie oparte było głównie na doświadczeniu i obserwacji. Współcześnie przeprowadzono kilka ciekawych badań. Dzięki nim dowiedzieliśmy się nieco więcej na temat tej leczniczej rośliny. Przede wszystkim wiemy, że ziele podagrycznika zawiera witaminę C, prowitaminę A. Jest ono też źródłem minerałów tj. potas, magnez, cynk, miedź, mangan, poliacetylenów, polifenoli i olejków eterycznych. Dotychczas dowiedziono badaniami właściwości silnie przeciwzapalne i przeciwdrobnoustrojowe. Ziele podagrycznika zwalcza bakterie, Escherichia coli czy gronkowca. Wykryto też potencjalne właściwości przeciwnowotworowe tej rośliny. Podagrycznik warto posiadać w apteczce ziołowej. Dziś nieco o nim zapomniano. Niegdyś był bardzo popularny i stosowany na różne dolegliwości. Ziele podagrycznika może naturalnie pomóc w leczeniu codziennych dolegliwości. PODAGRYCZNIK POSPOLITY Aegopodium podagraira - ziele diabelskiej stopki, śnitka, kurza stopka, kozia stópka, barszcnica, gier . . . Uciążliwy chwast czy ziele o uzdrawiającej mocy ? "Żeby tylko dożyć, aż będzie podagrycznik". W dawnych czasach te słowa jak modlitwę powtarzały wyskrobując z zasieków resztki zboża kobiety. Podagrycznik można spotkać niemalże wszędzie, występuje we wszystkich regionach Europy w zachodniej Azji, Ameryce północnej oraz klimacie oceanicznym. Należy do gatunku selerowatych, jest byliną wieloletnią i rozmnaża się wegetatywnie za pomocą kłączy. Swoją nazwę zwyczajową zawdzięcza temu, ze był od lat wykorzystywany jako lekarstwo na podagrę (dna moczanowa). Roślina ceniona od czasów średniowiecza, mnisi klasztorni uprawiali ją w swoich ogrodach. Ciekawostką jest również, że w czasach głodu w Polsce sprzedawany był na targach jako warzywo. Przygotowywano z niego zupę i stąd też jego ludowa nazwa barszcnica. W Polsce zanikło spożywanie podagrycznika na przestrzeni wieków, ale w północno - zachodnich Niemczech jest on nadal używany, do dziś przyrządza się z niego tak zwaną "zieloną zupę". Niektóre źródła podają, że neandertalczycy używali go jako środka przeciwbólowego. Jadalne części rośliny to młode aromatyczne, ale lekko gorzkawe liście i łodygi. Wspaniałe w roślinie jest to, że bardzo szybko odrasta i możemy cieszyć się nią praktycznie cały sezon od początku marca do pierwszych przymrozków. Najsmaczniejsze i najbogatsze w swoje właściwości są te najmłodsze jeszcze w pełni nie rozwinięte. WŁAŚCIWOŚCI Bardzo bogaty w białko, w minerały : potas, żelazo, cynk, magnes, miedź, mangan oraz witaminy C, A, Poliacetyleny zawarte w podagryczniku maja właściwości przeciwzapalne i przeciw reumatyczne. Od lat stosowany przy wszelkich bólach stawów, bólach nerwu kulszowego oraz kości i dnie moczanowej. Angelicyna i falkalindriol hamuje rozwój grzybów. Doskonale sprawdza się w leczeniu chlamydii i wszelkich infekcji bakteryjnych. Posiada również właściwości oczyszczające i odtruwające wątrobę i cały organizm. Doskonały przy wszelkich stanach zapalnych dróg moczowych, działa moczopędne i pobudza pracę nerek oraz oczyszcza je. Udowodniono również, że posiada właściwości przeciw nowotworowe. Pozytywnie wpływa również na pracę układu pokarmowego, poprawia przemianę materii. Sokiem możemy smarować miejsca po ukąszeniach owadów i wszelkich wrzodów skórnych. Doskonały również w formie okładów do trudno gojących się ran, przykładamy również miejscowo w bólach reumatycznych i bólach stawów. Polecam także osobom borykającym się z tymi przypadłościami włożyć parę listków do kieszeni i nosić przy sobie lub włożyć pod materac lub poduszkę. W przypadku skóry trądzikowej, skłonnej do wyprysków warto smarować twarz jego sokiem lub przemywać naparem. WYKORZYSTANIE I ZBIÓR Jak już wspomniałam podagrycznik jest dostępny już bardzo wczesną wiosną aż do późnej jesieni. A jego małe zalążku zdarzało mi się nawet wygrzebać spod pni podczas łagodnej zimy. Nie polecam jednak robić tego osobom, które nie mają doświadczenia i odpowiedniej wiedzy można go bowiem pomylić z jakąś trującą rośliną i narobić sobie kłopotów. W celach leczniczych używany są liscie, łodygi, kwiaty oraz korzeń podagrycznika. Podagrycznik możemy spożywać na surowo, jest doskonałym dodatkiem do zielonych soków i szejków. Wszelkim potrawom nadaje wspaniałego smaku i aromatu. Można go suszyć, mrozić i kisić. Liście i łodygi zbieramy cały sezon i suszymy w przewiewnym, ciemnym miejscu lub w temperaturze 30 - 40 stopni. Korzenie zbieramy jesienią, oczyszczamy, płuczemy i suszymy, jeśli suszenie odbywa się w suszarce nie przekraczamy 45 stopni. Kwiaty zbieramy w okresie kwitnienia zazwyczaj jest to lipiec, sierpień, suszymy jak liście. Nasiona podagrycznika zwane "etiopskim kminkiem" suszymy jak kwiaty i przechowujemy w szczelnie zamkniętym słoju w ciemnym miejscu. Przechowujemy w szczelnie zamkniętych pojemnikach. Suszone ziele możemy przechowywać do dwóch, a nawet trzech lat. Możemy zmielić go na proszek i dodawać do szejków, bądź namoczyć uprzednio parę godzin w wodzie i wyciskać sok. Możemy również zaparzać i pić w formie naparu. Nasiona możemy również używać jako przyprawy do potraw i sałatek. Można z niego przygotowywać zupy, przyrządzać jak szpinak bądź smażyć całe liście w cieście naleśnikowym, podobnie jak kwiaty czarnego bzu. . . . NAPAR 1 łyżkę stołową suszonego lub świeżego ziela zalewamy jedna szklanką wrzątku, parzymy pod przykryciem 15 minut. Przecedzamy pijemy 3 - 4 razy dzienne. W kuracji podagry, hemoroidów, zapaleniach układu moczowego, kamicy nerkowej, problemach trawiennych. Do naparu możemy również używać kwiatów i nasionek. . . . NAPAR Z NASION I PEELING NA PIĘKNĄ CERĘ 1 łyżkę nasionek podagrycznika zalewamy szklanką wrzątku, parzymy 15 minut pod przykryciem. Używamy do przemywania cery, z ziarenek możemy także przygotować peeling, w tym celu dodajemy łyżeczkę oleju kokosowego, mieszamy i wykonujemy masaż twarzy. Doskonały będzie dla osób borykających się z zaskórnikami, trądzikiem i wszelkimi wypryskami. Ale posiada również właściwości rozjaśniające i odżywiające cerę. . . . MASECZKA ZE ŚWIEŻYCH LIŚCI Umyte liście rozdrabniamy blenderem, ewentualnie siekamy nożem i ugniatamy aż puszczą sok i osiągną konsystencję papki. Nakładamy na umytą i oczyszczoną twarz na około 15 - 20 minut. Dodatkowo możemy dodać łyżkę siemienia lnianego lub w przypadku przebarwień odrobinę soku z cytryny. . . . NALEWKA Z KORZENI Korzenie wykopujemy wczesną wiosną, płuczemy i siekamy. Układamy w słoju i zalewamy wódką 40 % w stosunku 2 części korzeni 1 część alkoholu. Wytrawiać w ciemnym miejscu 30 dni, przefiltrować. Używamy do wcierania w przypadku dny moczanowej, zapaleniu stawów, korzeni nerwowych, mięśni. Przy lumbago, zakwasach i wszelkich bólach stawów i naciągniętych mięśniach. . . . PODAGRYCZNIK KISZONY Do kiszenia podagrycznik świetnie komponuje się z kapustą, ale możemy dodawać go do kiszenia wszelkich innych warzyw i owoców. Oczywiście polecam również kiszenie samego podagrycznika. do kiszenia wybierajmy świeże i młode listki. Wkładamy je do wyparzonych słoików, dociskamy aby wypełnić słoik, kisimy tak jak wszelkie inne kiszonki czyli zalewamy wodą z sola, jedna łyżka soli na litr wody. Kisi się bardzo szybko i jest gotowy już po kilku dniach. Do kiszenia możemy dodać przyprawy i inne zioła. . . . PESTO Z PODAGRYCZNIKA I POKRZYWY 2 garści podagrycznika, 1 garść pokrzywy, 1 szklanka namoczonych uprzednio ziaren słonecznika i orzechów (pół na pół), 3 ząbki czosnku. Ziele podagrycznika i pokrzywy opłukać, poszatkować. Wszystko razem zblendować, doprawić do smaku sokiem z cytryny, solą, pieprzem. Takie pesto możemy również przygotować z awokado, wtedy zamiast orzechów i słonecznika używamy awokado. . . . KAWIOR Z PODAGRYCZNIKA Ziele opłukać, osuszyć dokładnie i posiekać posypać solą kłodawską lub inną dobrej jakości solą, na 500 gramów ziela 2 łyżki soli, wymieszać, przełożyć do słoika, zamknąć szczelnie i przechowywać w lodówce lub w chłodnym miejscu. Dodawać do potraw jako przyprawę w okresie zimowym. . . . . PRZYPRAWA KMINKOWA LUB JAŁOWCOWA Umyte, osuszone ziele wymieszać w proporcji 1 : 1 z suchym kminkiem lub jałowcem. Wszystko razem dokładnie rozdrobnić i przełożyć do słoika. Przechowywać w chłodnym i ciemnym miejscu. . . . SAŁATKA Z DZIKICH ZIÓŁ 2 garście młodego podagrycznika, pęczek czosnku niedźwiedziego, 8 listków mniszka lekarskiego, 2 garście pokrzywy, parę listków i kwiatów miodunki. Wszystkie liście pokroić, skropić sokiem z cytryny, dodać główkę przeciśniętego ząbka czosnku wymieszanego z 2 łyżkami oleju, sól ziołową, pieprz. . . . ZIELONA SAŁATKA ZIOŁOWA 1 główka sałaty, 2 mięsiste pomidory, 1 łyżka posiekanych listków bluszczyka kurdybanka, 2 łyżki posiekanych listków podagrycznika, 2 łyżki kwiatów stokrotki. Umyte posiekane listki skropić sokiem z cytryny, wkroić pomidora, dodać sól, pieprz odrobinę oleju na zimno tłoczonego, posypać stokrotkami. . . . SURÓWKA Z WARZYWAMI 1 pęczek rzodkiewki, 2 łyżki posiekanego kopru, 2 garście podagrycznika, 1 marchewka, główka sałaty lub pół główki kapusty pekińskiej, 0,5 ogórka, 1 łyżka nasion konopi, 1 słodka gruszka. Marchew zetrzeć na tarce, ogórek i gruszkę w kotkę, rzodkiewkę w plasterki, skroić podagrycznik i kapustę, doprawić octem winnym, solą, pieprzem lub innymi przyprawami. Posypać koperkiem i nasionami konopi. . Mam nadzieję, że zachęciłam was do spożywania tego wspaniałego ziela i korzystania z jego właściwości. Tym bardziej, ze nie ma przeciwwskazań do stosowania go i mogą się nim cieszyć wszyscy. Trudno go również pomylić z innym ziołem, najbardziej podobny jest do niego dzięgiel leśny, ale jest również jadalny oraz świerząbek również jadalny. Na koniec jeszcze dodam taka ciekawostkę pewien Święty prawosławny Serafim Sarowski mnich, mistyk i pustelnik przez dwa lata żywił się wyłącznie podagrycznikiem, w okresie letnim świeżym, a w okresie zimowym suszonym i kiszonym. Pozdrawiam Dziewanna - Elżbieta. Podagrycznik to uporczywy i bardzo inwazyjny chwast. U nas rośnie pod płotem i przy domu atakując grządki z ziołami. Dopiero trzy lata temu dowiedziałam się, że jest jadalny ( najlepiej młody) i ma nawet pewne korzystne właściwości. Suszę go na herbatkę, która łagodzi bóle reumatyczne, młody na surowo dodaję do surówek, sałatek ,pesto a także do zup i jarzynek obok lub zamiast szpinaku. O, na zdjęciu poniżej widać podagrycznik wokół talerza, jak widać wykorzystują go też jako tło do zdjeć 😉 jest też składnikiem sałatki. Kiszony podagrycznik jest fajnym dodatkiem do kanapek i sałatek a także, jak wszystkie kiszonki wzmacnia odporność organizmu. O tym, że to „zielsko” można kisić dowiedziałam się na którejś z roślinnych grup. Podobno młode gałązki, te ciemnozielone mają duże prozdrowotne właściwości i kiszenie jeszcze je wzmaga. Dlatego pieląc grządki z ziołami jakiś czas temu nazbierałam młodych łodyżek podagrycznika by na próbę zakisić je w słoiczku. Nie było ich wiele , więc dodałam do kiszenia nieco kapusty pekińskiej i jabłko – bardzo lubię kiszone jabłka i dodaję je teraz często do słoiczków z warzywami. KISZONY PODAGRYCZNIK młode gałązki podagrycznika pół jabłka 2-3 liście kapusty pekińskiej ząbek czosnku , liście wiśni i czarnej porzeczki gorąca solanka – łyżka soli na litr wody Warzywa i dobrze umyte liście podagrycznika układamy ciasno w słoiku, zalewamy ostrożnie gorącą, osoloną wodą. Oczywiście możemy zakisić sam podagrycznik – zwykle surowca jest pod dostatkiem. kiszony podagrycznik 2 Otworzyłam słoik po tygodniu, bo takie najbardziej lubię – liście podagrycznika miały smak zbliżony do …kiszonych ogórków. Dodawałam je do kanapek, zrobiłam też z nimi sałatkę. Dałam też do niej ukiszone z podagrycznikiem jabłko, kapustę pekińską zjadłam osobno – nabrała koloru zmieszanego z zieleni podagrycznika i czerwieni od skórki jabłka, więc zrobiła się lekko szara… ale doskonale smakowała. Proszę więc uważać przy warzywnych mieszankach z jabłkiem, może lepiej dodawac do nich takie o żółtej skórce . SAŁATKA Z KISZONYM PODAGRYCZNIKIEM I GRILLOWANYMI SZPARAGAMI sałata masłowa i strzępiasta grillowane szparagi, białe i zielone kiszony podagrycznik i jabłko pomidorki koktajlowe ser ( miałam koryciński z czarnuszką) peklowana pierś kurczaka świeże oregano i bazylia ( dodałam już listki czerwonej) sól, pieprz z młynka, dobry olej, sok z kiszonki Na umytych i osuszonych liściach sałaty ułożyłam kawałki grillowanych szparagów , pomidorki, ser i domową wędlinę. Polałam łyżką soku z kiszonki i oleju rzepakowego tłoczonego na zimno, posypałam pieprzem z młynka i młodymi listkami oregano i bazylii. Sałatka smakowała rewelacyjnie a ile w niej witamin ! Kiszony podagrycznik i jabłko dodały fajnego kwaskowego elementu, uzupełniającego słodkie pomidorki, grillowane szparagi, słony ser i wędlinę. warto wykorzystać to uporczywe zielsko, odrasta cały czas, więc nietrudno znaleźć młode , ciemnozielone pędy. To dla mnie kolejne ciekawe zastosowanie jadalnych chwastów, uważam je za bardzo udane. Smacznego ! Podagrycznik pospolity zwany też potocznie kurzą stopką, zielem diabelskiej stopki bądź barszcznicą to roślina, która rośnie powszechnie we wszystkich regionach Europy, a ponadto w zachodniej Azji, Ameryce Północnej oraz w klimacie oceanicznym. Jego niezwykłe właściwości wykorzystywali już Neandertalczycy, którzy stosowali ziele do łagodzenia bólu i leczenia zdeformowanych stawów. W średniowieczu podagrycznik uprawiany był powszechnie przez mnichów w przyklasztornych ogrodach i pełnił funkcję warzywa bądź przyprawy. Pełne uznanie za wartościowy surowiec zielarski zyskał jednak dopiero na przełomie XIX i XX wieku za sprawą słynnego szwajcarskiego fitoterapeuty i księdza - Johanna Kunzle. Uzdolniony zielarz zaczął stosować podagrycznik pospolity do leczenia schorzeń stawów, żylaków, czy podagry – właśnie stąd wywodzi się polska nazwa rośliny. Obecnie ziele diabelskiej stópki znalazło szereg innych zastosowań, o których wiele osób nie zdaje sobie najmniejszej sprawy. Sprawdź, na co pomaga podagrycznik i jak go stosować! Podagrycznik pospolity – na co pomaga? Podagrycznik pospolity zasłynął jako lek wspomagający leczenie podagry, czyli inaczej mówiąc artretyzmu bądź dny moczanowej. Choroba objawia się dotkliwym bólem oraz zniekształceniem stawów, a kończy przeważnie niesprawnością ruchową oraz zajęciem innych narządów, takich jak np. nerki. Przyczyny schorzenia leżą w nieprawidłowych mechanizmach przemiany materii, które prowadzą do odkładania się soli kwasu moczowego w tkankach. Współczesne badania potwierdziły silne działanie przeciwzapalne oraz przeciwreumatyczne (przeciwagregacyjne) podagrycznika – ziele przyspiesza usuwanie kwasu moczowego z organizmu, a ponadto poprawia zaburzone mechanizmy przemiany materii, które stanowią przyczynę choroby. Choć roślina kojarzona jest głównie jako panaceum na choroby reumatyczne, bóle stawów i nerwu kulszowego, a także podagrę (skąd zresztą wywodzi się jej polska nazwa), z czasem znalazła zastosowanie w wielu innych obszarach. Oto pełna lista zastosowań kurzej stopki: 1. Łagodzi choroby układu pokarmowego, w tym zaburzenia funkcjonowania jelit objawiające się naprzemiennymi biegunkami i zaparciami, a ponadto przyspiesza trawienie, ułatwiając zrzucanie zbędnych kilogramów. 2. Pomaga w leczeniu schorzeń układu moczowego takich jak kamica nerkowa bądź stany zapalne pęcherza moczowego. 3. Wspiera funkcjonowanie wątroby dzięki właściwościom oczyszczającym i odtruwającym. Może też zostać wykorzystany jako środek wspomagający w kuracji oczyszczającej, działa bowiem moczopędnie i przyspiesza trawienie. 4. Posiada właściwości przeciwdrobnoustrojowe, hamując wzrost gronkowca złocistego, pałeczki zapalenia płuc, a także niektórych patogennych grzybów. 5. Przyspiesza gojenie się ran. 6. Działa uspokajająco i wyciszająco. 7. Pomaga w leczeniu hemoroidów. 8. Najprawdopodobniej posiada właściwości przeciwnowotworowe, działając cytotoksycznie na wiele odmian nowotworów (badania wciąż trwają). 9. Ze świeżych liści podagrycznika można wykonać maseczkę łagodzącą trądzik. Podagrycznik pospolity można ponadto wykorzystać w celach kulinarnych ze względu na korzenny smak oraz lekki marchewkowy zapach. Suszone ziele kurzej stopki to uniwersalna przyprawa, z kolei ze świeżych pędów zebranych wiosną można przyrządzić sałatkę. Jedna z nazw ziela to barszcznica – wynika to z faktu, że z łodyg i liści rośliny można ugotować zupę. Warto też przygotować sok z podagrycznika, który posiada właściwości odkwaszające. Spożywanie podagrycznika pospolitego jest mocno wskazane ze względu na bogaty skład chemiczny rośliny. Ziele diabelskiej stopki zawiera takie substancje jak olejki eteryczne, duże ilości witaminy C, karoten, przeciwutleniacze w postaci flawonoidów, saponiny, cholinę, glikozydy flawonolowe, a także minerały: miedź, cynk, żelazo, mangan, bor, wapń, magnez i potas. Jak wygląda podagrycznik pospolity? Aby nie pomylić podagrycznika pospolitego z inną, podobną rośliną (np. dzięglem leśnym, barszczem zwyczajnym bądź świerząbkiem korzennym) warto dokładnie poznać jego budowę. Ziele diabelskiej stopki osiąga wysokość około 50-100 cm. Posiada nagą bądź skąpo owłosioną łodygę, pustą w środku i rozgałęziającą się ku górze. Aby odróżnić roślinę od "sobowtórów" warto również zwrócić uwagę na przekrój łodygi, który powinien mieć kształt trójkąta. Charakterystyczną cechą podagrycznika są nagie, pozbawione włosków liście, które przyrastają do łodygi w postaci trójlistnych pakietów. Na szczycie rośliny można zaobserwować drobne białe kwiaty tworzące duże, złożone baldachy. Gdzie rośnie podagrycznik pospolity? Podagrycznik pospolity rośnie praktycznie wszędzie - rolnikom oraz ogrodnikom jawi się jako trudny do wyplenienia chwast. Wyróżnia się szybkim tempem rozprzestrzeniania i niewielkimi wymaganiami, co do warunków bytowania. Niemniej jednak najczęściej zasiedla obszary wilgotne i zacienione. Najlepiej szukać go w wilgotnych i zacienionych lasach, niższych partiach gór, zaroślach czy rowach, ale łatwo spotkać go również we własnym ogrodzie, zwłaszcza w pobliżu ogrodzenia. Podagrycznik pospolity, ze względu na niewielkie wymagania, rośnie często nawet na wysypiskach odpadów. Kiedy zbierać podagrycznik pospolity? Podagrycznik pospolity kwitnie od maja do września, ale zbierać można go w okresie od wczesnej wiosny aż do późnej jesieni. W celach leczniczych wykorzystuje się zarówno liście, łodygi, kwiaty, nasiona jak i korzeń rośliny, jednak każdy z tych elementów pozyskujemy w innym czasie. Inaczej wygląda też obróbka i przechowywanie poszczególnych części podagrycznika. Liście oraz łodygi rośliny można zbierać cały sezon. Obróbka tych elementów polega na suszeniu ich w przewiewnym, zaciemnionym miejscu bądź w temperaturze 30-40 stopni. Z kolei korzenie pozyskujemy wyłącznie jesienią – należy je oczyścić, opłukać, a następnie wysuszyć. W przypadku posługiwania się suszarką do usuwania wilgoci z korzeni nie należy przekraczać temperatury 45 stopni. Kwiaty należy zbierać w okresie kwitnienia, czyli w lipcu i sierpniu – suszenie wygląda dokładnie tak samo, jak w przypadku liści. Jak stosować podagrycznik pospolity? Jak go przechowywać? Suszone ziele podagrycznika pospolitego należy przechowywać w szczelnie zamkniętych pojemnikach. W takich warunkach surowiec może przetrwać do dwóch, bądź nawet trzech lat. Stosowanie podagrycznika jest bardzo proste – najpopularniejszym sposobem jest zaparzanie ziela i picie w formie naparu, ale można je również zmielić na proszek i dodawać do szejków. Podagrycznik można też spożywać na surowo jako aromatyczny dodatek do wszelkiego rodzaju potraw bądź zielonych soków. Czytaj więcej Czym właściwie jest starzenie się organizmu? Istnieje wiele teorii, które starają się wytłumaczyć przyczyny starzenia. Ważniejsze jednak jest skupienie się na tym jak samo starzenie przebiega i jakie ma konsekwencje... Czytaj więcej Jak olejki CBD wpływają na odporność? Badania nad CBD nabierają tempa w ostatnich latach, odkrywając przed nami nowe, zaskakujące właściwości tej niezwykłej substancji. Jednym z najświeższych odkryć naukowców jest wpływ CBD na odporność. Czytaj więcej Czy warto stosować preparaty z CBD na poprawę odporności? Sprawdzamy CBD przypisuje się coraz więcej korzystnych dla zdrowia właściwości. Jedną z nich jest wspieranie odporności. Czy popularne suplementy faktycznie wpływają na siły obronne organizmu? Sprawdź! Czytaj więcej Tabletki na potencję bez recepty? Jakie leki na erekcję? Jak dzałają? Tabletki na potencję dostępne od ręki uznawane są za mniej skuteczne niż dedykowane temu problemowi leki na receptę. Wszystko zależy jednak od ich składu. Sprawdź, na które preparaty bez recepty warto zwrócić uwagę! Stosowanie ziół może przynosić wiele korzyści zdrowotnych. Jedną z niezwykle dobroczynnych roślin jest podagrycznik pospolity - ziele stosowane od setek lat w zwalczaniu dny moczanowej oraz wielu innych rozmaitych dolegliwości i schorzeń. Zbierać go można samodzielnie, zapoznając się najpierw dokładnie z jego wyglądem. Jego ziele można wykorzystać jako składnik naparu - herbatki, soku, sałatki, zupy bądź przygotować z niego maseczkę na trądzik. Najważniejsze właściwości tej rośliny to działanie oczyszczające, detoksykujące, przeciwzapalne oraz odkwaszające. Z tego artykułu dowiesz się: jak wygląda podagrycznik i gdzie można go znaleźć jakie części rośliny zbierać i jak je później przechowywać co można przyrządzić z ziela podagrycznika jakie ta roślina ma właściwości i na jakie dolegliwości z powodzeniem można ją stosować jakie są skutki uboczne stosowania tego zioła i kto nie powinien go spożywać. Zobacz także artykuł: Dna moczanowa - podagra - objawy, przyczyny, leczenie, dieta Podagrycznik - jak wygląda i gdzie możemy go znaleźć? Podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria L.) jest rośliną, którą nietrudno jest znaleźć. Jest często spotykany w Polsce, zdecydowanie nie należy do roślin rzadkich lub trudnych do znalezienia. Chętnie porasta rowy, okolice dróg czy w zaroślach. Rolnicy uważają go wręcz za chwast. Jak go znaleźć? Przede wszystkim należy wiedzieć, jak wygląda podagrycznik. To właśnie dokładna znajomość jego wyglądu pozwoli na udane zbiory tej rośliny. Szukaj roślin, które mają nagie, puste w środku łodygi, dorastające do metra wysokości. Mogą być ewentualnie skąpo owłosione. Ich przekrój ma kształt trójkąta. Liście są także nagie, występują w postaci trójlistnych zbiorów. Kwiaty tworzą spore baldachy. Ich kolor jest zazwyczaj biały, ale mogą być również jasnoróżowe. Są bardzo niewielkie. Owoc podagrycznika łatwo rozdzielić na dwie części. Jego barwa jest brunatna, wyróżniają się jednak na nim jaśniejsze żebra. Jak i kiedy zbierać podagrycznik? Jak go przechowywać? Aby zebrać podagrycznik pospolity, warto wybrać miejsce położone w sporej odległości od dróg i miejsc uczęszczanych przez psy. Zbierać go należy wiosną, ale można również zrobić to latem. Ważne, aby w cieplejszej porze roku wybierać na zbiór miejsca zacienione, wilgotne. Kwiaty zbiera się w okresie kwitnienia, które ma miejsce w lipcu oraz sierpniu. Korzenie podagrycznika trzeba zbierać wyłącznie jesienią. Następnie zebrane rośliny należy porządnie, mocno wysuszyć. Tak przygotowany susz najlepiej zapakować do szczelnych pojemników. Może się w nich znajdować nawet do dwóch lat. Przed zbiorem warto przede wszystkim zebrać dokładną wiedzę jakie ma podagrycznik właściwości, które wspomogą leczenie chorób i umocnią organizm. Podagrycznik w leczeniu chorób układu pokarmowego, wątroby, a także hemoroidów Chociaż nazwa tego ziela kojarzy się nie bez powodu z leczeniem podagry, to podagrycznik może być stosowany także we wspomaganiu lub leczeniu innych układów. Jest to zioło bardzo korzystnie wpływające na pracę jelit. Przyspieszy metabolizm, reguluje biegunki oraz zaparcia. Dodatkowo, ma także dobroczynny wpływ na wątrobę. Dzieje się tak dzięki jego właściwościom odtruwającym, działa również oczyszczająco. Ponieważ wątroba to narząd w którym zachodzi detoksykacja, odtruwające działanie podagrycznika ma szczególnie wspomagający wpływ. Pomaga również wyleczyć dokuczliwą dolegliwość, jaką są hemoroidy. W tym celu warto zastosować maść z podagrycznika. Wspiera on gojenie się różnych ran, dlatego w przypadku żylaków odbytu także przyniesie ulgę. Dobroczynny chwast - podagrycznik jako bogate źródło witamin i minerałów Wszystkie właściwości podagrycznika wynikają z jego zawartości cennych substancji, witamin i minerałów. To właśnie one wpływają na pracę organizmu, przynoszą ulgę w chorobach i przyspieszają rekonwalescencję. Co zawiera podagrycznik zioło? Przede wszystkim: bardzo duże stężenie witaminy C witaminę B4 (cholinę) miedź cynk potas magnez żelazo bor mangan wapń przeciwutleniacze: flawonoidy karoten Tak bogaty skład tej rośliny sprawia, że ma ona tak dobroczynne właściwości i jej działanie na organizm jest bardzo szerokie. Można powiedzieć, że jest on lekiem występującym naturalnie w środowisku. Podagrycznik w leczeniu podagry – sposób na dnę moczanową naszych babć, który stosujemy do dzisiaj Podagrycznik swą nazwę zawdzięcza właśnie wykorzystywaniu w leczeniu podagry, inaczej dny moczanowej, artretyzmu. Używano go do leczenia tego schorzenia już od setek lat. Istnieją nawet doniesienia, że aby przynieść stawom ulgę stosowali go już Neandertalczycy - są to więc czasy nawet wcześniejsze, niż czasy naszych babć. Używali go także mnisi w średniowieczu. Takie zapiski świadczą o tym, że jest to zioło niezwykle skuteczne w walce z bólem i zdeformowaniem stawów. Dna moczanowa jest niezwykle dokuczliwą chorobą. Powodują ją zbyt duże stężenia kwasu moczowego w organizmie, które z kolei mogą być wynikiem diety wysokopurynowej. Dieta niskopurynowa w walce z podagrą. Napar z podagrycznika pozwala na usunięcie kwasu moczowego z organizmu. Dodatkowo pomoże także w naprawie mechanizmów metabolicznych, które zaburzone doprowadzają do powstania tej dolegliwości. Jak często pić podagrycznik? Przede wszystkim regularnie, aby leczenie przyniosło efekty. Można spożywać napar z tej rośliny trzy razy dziennie. Wykonać można także leczniczy ocet z podagrycznika. Łyżeczkę octu miesza się z połową szklanki wody i wypija trzy razy dziennie przez dwa tygodnie. Ocet jest bardzo skutecznym "domowym" środkiem wspomagającym walkę z dną moczanową. Podagrycznik z walce z niedoskonałościami cery Bogate właściwości jakie wykazuje podagrycznik pozwalają także na efektowną walkę z trądzikiem. Warto w tym celu przygotować napar (w taki sam sposób, w jaki przygotowuje się napój: 1 łyżka ziela na szklankę wrzątku) i wystudzić. Chłodnym naparem można przemywać cerę pokrytą trądzikiem. Jest to także skuteczne wspomaganie gojenia się drobnych ran oraz podrażnień. Do łagodzenia objawów trądziku można wykorzystać również świeżo zebrane liście podagrycznika i przygotować z nich maseczkę. Naturalny detoks organizmu z zastosowaniem podagrycznika Przede wszystkim warto spożywać podagrycznik ze względu na to, że jest to swego rodzaju naturalny detoks. Jak już zostało wspomniane, podagrycznik ma właściwości oczyszczające i odtruwające organizm. Oczyszcza go między innymi z nadmiernej ilości kwasu moczowego, ale także wspomoże trawienie, zwalczy biegunki czy zaparcia. W tym przypadku korzystne może okazać się także stosowanie odpowiednich probiotyków. Wymienione wyżej problemy układu trawiennego mogą być skutkiem zatrucia organizmu, stąd zaburzenie jego pracy. Dlatego tak ważna jest naturalna detoksykacja. Podagrycznik ma cenne właściwości lecznicze, które zdecydowanie warto wykorzystać, pijąc sok, napar lub stosując go jako maść. Podagrycznik ma zastosowanie także w kuchni. Ma korzenny smak, a jego zapach przypomina marchewkę. Stanowi zatem bardzo uniwersalną przyprawę, którą z powodzeniem można dodawać do wielu potraw. Jak jeszcze jeść podagrycznik? Przede wszystkim zebrać można świeże pędy i sporządzić z nich lekką, wiosenną sałatkę. Liście i łodygi można wykorzystać jako składniki na zupę. Z podagrycznika pospolitego zrobić może także sok o właściwościach odkwaszających organizm. Skutki uboczne wynikające ze stosowania podagrycznika Chociaż podagrycznik ma właściwości odkwaszające, odkażające i oczyszczające, to może także wywoływać u niektórych osób niepożądane skutki. Jakie ma podagrycznik skutki uboczne? Przede wszystkim spodziewać się można w takiej sytuacji wymiotów, nudności, wzdęć, biegunek, skurczy brzucha oraz zgagi. Dodatkowo pojawić się może świąd i wysypka. Podagrycznik - przeciwwskazania: nie powinny go stosować kobiety w ciąży, kobiety karmiące piersią oraz dzieci. Od 8 lat pracuję zawodowo jako technik farmacji w aptece. Pasjonuję się zdrowym odżywianiem dlatego ukończyłam studia na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Rzeszowskiego i uzyskałam tytuł licencjata dietetyki. Dodatkowo chcąc poszerzać wiedzę i pomagać innym piszę teksty z zakresu farmacji. Lubię słuchać muzyki, czytać książki, podróżować i eksperymentować w kuchni.

jak zrobić maść z podagrycznika